วัดสุวรรณาราม ตั้งอยู่ริมคลองบางกอกน้อย หันหน้าวัดไปทางคลอง จากประวัติเชื่อกันว่าเป็นวัดเก่าแก่ตั้งแต่สมัยอยุธยา ตามที่พระราชพงศาวดารฉบับพระราชหัตถเลขาได้กล่าวถึงเหตุการณ์เมื่อครั้งในสมัยพระเจ้ากรุงธนบุรีโปรดเกล้าฯ ให้นำเชลยศึกพม่าไปประหารชีวิตที่วัดทอง

วัดทองนี้คงเป็นวัดเดียวกับวัดที่รัชกาลที่ 1 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์โปรดเกล้าฯ ให้รื้อและสร้างขึ้นใหม่ทั้งพระอารามและพระราชทานนามว่า “วัดสุวรรณาราม” โดยมีพระราชประสงค์สำคัญอย่างหนึ่ง คือ เพื่อเป็นที่ประกอบพิธีปลงพระศพของเจ้านายและศพของขุนนางชั้นผู้ใหญ่ ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 3 พระองค์ทรงเห็นว่าวัดสุวรรณารามทรุดโทรมจึงได้ทรงบูรณปฏิสังขรณ์ และมีการฉลองวัดในปี พ.ศ.2374

งานศิลปกรรมในปัจจุบันคงแสดงให้เห็นถึงการสืบทอดงานช่างในสมัยอยุธยา ถึงแม้จะสร้างขึ้นใหม่ทั้งอารามในสมัยรัชกาลที่ 1 ก็ตาม เช่น การจัดวางแผนผังอุโบสถ กับ วิหาร ให้วางคู่ขนานกัน

รูปแบบของพระอุโบสถที่มีการสร้างหลังคากันสาดคลุมด้านหน้า-หลัง โดยมีเสาพาไลรองรับ ตัวเสาอยู่ในผังย่อมุมไม้สิบสอง หัวเสาประดับบัวแวง มีการใช้คันทวยติดตามส่วนบนของเสาเพื่อช่วยค้ำยันหลังคาที่ยื่นออกมา

เครื่องหลังคาประดับตกแต่งด้วยเครื่องลำยองทำจากไม้ หน้าบันประดับงานไม้จำหลักเป็นรูปพระนารายณ์ทรงสุบรรณไว้ตรงกลาง ตกแต่งด้วยลายเถาคดโค้งพุ่งออกไปทางด้านข้าง วางทับกรอบลายสามเหลี่ยมอยู่ ลักษณะแบบแผนลายบนหน้าบันเช่นนี้ จะได้รับพัฒนาและมีความนิยมมากขึ้นในสมัยต่อมา

คันทวย และการประดับบัวแวงบนหัวเสาพาไล พระอุโบสถ วัดสุวรรณาราม

หน้าบันพระอุโบสถ วัดสุวรรณาราม